Water en milieu

... en daar zijn we trots op! Met duurzame producten en door zuinig met water en energie om te gaan, dragen wij ons steentje bij tot een beter milieu. Precies daarom behaalde Hidrodoe in 2023 voor de twaalfde keer op rij het ecolabel Green Key, voorheen de groene sleutel. Het prestigieuze internationale ecolabel staat voor milieuvriendelijk en duurzaam toerisme.

Groene lijn doorheen Hidrodoe

•  Zuinig met (drink)water omspringen.
   Voor de toiletten gebruiken we regenwater. En de wastafelkranen werken automatisch. Zo gaat er geen druppel water verloren.

• 100% groene elektriciteit 
  Onze koeltoestellen hebben energielabel A+++. Computers, lichten en verwarming gaan uit als we ze niet nodig hebben. En halogeenlampen die stuk gaan, vervangen we systematisch met energiezuinige ledverlichting. Door de zonwerende folie op de ramen blijft het lekker koel in de zomer. Onze zonnepanelen wekken elektriciteit op.
  Sinds 2022 wordt Hidrodoe integraal verwarmd en gekoeld met een duurzame warmtepompinstallatie. In het waterproductiecentrum naast Hidrodoe, wordt  koelings- en verwarmingsenergie uit de reinwaterkelders ontrokken. 

•  Afval vermijden en sorteren
  In onze toiletten vind je geen papieren handdoekjes. De energiezuinige handdrogers blazen je handen in no time droog. Verder gebruiken we herbruikbare placemats en kopen we producten met weinig of geen verpakkingsafval. Sorteer mee: gooi je afval in de juiste vuilnisbak.

•  Afvalwater zuiveren
  Met een individuele behandelingsinstallatie voor afvalwater, kortweg IBA, zuiveren we ons afvalwater. Noem het gerust een mini-waterzuiveringsstation.

• Milieuvriendelijke producten gebruiken
  Schoonmaakproducten en handzeep zijn van de milieuvriendelijke soort. Onze tuin en bloemperken blijven mooi zonder pesticides. En printen doen we zo weinig mogelijk, of recto verso, op 100 % gerecycleerd en chloorvrij papier.  

•  Natuur in ere houden
  Hidrodoe baadt in een groene oase. Doordat onze parking op tien minuten wandelen ligt, geniet je meteen van de gezonde boslucht. Zo blijft de hele omgeving, inclusief het grondwater, zuiver. Of spring op de fiets en verken de prachtige waterfietsroute. Knort je maag van al die inspanningen? In ons café stil je ze met een vegetarische snack en fairtrade drankje. Of koop een drinkbeker en proef gratis ons lekker kraantjeswater.  

•  Bezoekers informeren en sensibiliseren
  Zonder water is er geen leven op aarde. Via workshops en experimenten krijg je bruikbare tips om er spaarzaam mee om te gaan. Zo verklein je jouw watervoetafdruk en leer je alles over biologische waterkwaliteit. Want samen dragen we zorg voor het milieu.

Wist-je-datje: betaal je bezoek gerust met ecocheques!

Wij gebruiken meer water dan je denkt. En nee, dan hebben we het niet over het water dat bij jou thuis uit de kraan stroomt, maar wel over het 'virtuele water' dat je dagelijks gebruikt zonder het te weten.

Virtueel water

Virtueel of verborgen water is de hoeveelheid water dat precies nodig is om iets te produceren. En deze volumes zijn enorm. Hierbij stilstaan kan je bewust maken van je consumptiegedrag. Wist jij dat voor een simpel kopje koffie bijvoorbeeld geen 20 cl water nodig is, maar wel zo'n 130 liter. Het betreft het water dat nodig is om de koffiebonen te telen, drogen, roosteren, verpakken, transporteren, ... Om een lekker pintje bier te tappen, heb je dan weer 75 liter water nodig.

Enkele verrassende resultaten:

• 1 kg rundsvlees: 15500 liter water!
• 1 jeansbroek: 8000 liter water
• 1 katoenen T-shirt: 2500-2700 liter water 
• 1 kg witte rijst: 2500 liter water
• 1 kg tarwebloem: 590 liter water
• 1 glas melk: 210 liter water
• 1 ei: 200 liter water
• 1 kopje koffie: 130 liter water

De Watervoetafdruk

Op de website van Waterchallenge kan je zelf je watervoetafdruk berekenen.  De tool vind je hier.  

De vier bepalende factoren voor de watervoetafdruk zijn:

• het volume van gebruikt water,
• het gebruikerspatroon (bv. veel vleesgebruik),
• het klimaat
• en de landbouwmethoden.

Er zijn opzienbare cijfers over waterimporten en -gebruik. Zo is de watervoetafdruk van een Chinees zo'n 700 m³ per jaar. Amper 7 % van de Chinese watervoorraad komt uit het buitenland, waar dat bij een Japanner liefst 65 % is voor 1.150 m³ water per Japanner per jaar. Een Amerikaan heeft zelfs een watervoetafdruk van 2.500 m³ water per jaar per hoofd. Niet verwonderlijk dat in heel wat Amerikaanse staten een acuut watertekort dreigt.

België heeft een virtueel watergebruik van 7.400 liter per persoon per dag. Met deze aantallen zitten we ver boven het algemene gemiddelde, en zelfs boven het daggemiddelde van de Verenigde Staten. Het dagelijkse kopje koffie en een groot vleesgebruik zijn slechts enkele van de factoren die hiertoe bijdragen. 

Waarin zit het indirecte watergebruik?

Dat water zit in het verbouwen en de verwerking van bijvoorbeeld katoen, koffie, veevoeders (soja en cassave) en cacao. Veel van deze producten en grondstoffen zijn afkomstig uit gebieden waar (schoon) water al een schaars goed is. De enorme vraag naar dit water via de producten voor de export, betekent een aanslag op de natuur in deze landen. Voor de bevolking betekent het nòg minder water voor eigen gebruik en het verbouwen van voedsel.

In Vlaanderen gebruiken we gemiddeld 84 liter water per dag.
Uitgedrukt in liter per persoon per dag, ziet ons gemiddeld verbruik er als volgt uit:

 
We geven graag enkele tips om water te besparen: 

Douche vs. bad

Bij een gemiddelde douchebeurt (met een gewone sproeikop) verbruik je zo'n 40 tot 55 liter water. Een ligbad kan tot 150 liter bevatten. Een spaardouchekop bespaart 40 à 50% water. Dankzij een douchekop met regelbare ring kan je afstellen van 3 tot 12 liter per minuut.

Kranen

Als je de kraan laat lopen bij het tandenpoetsen, handenwassen of scheren ben je snel 1 à 2 liter kwijt. Een eengreepsmengkraan zorgt snel voor de juiste temperatuur (ongeveer 30-35% besparing). Het debiet kan gecontroleerd worden met een debiet- of doorstroombegrenzer. Met een bruismondstuk, wordt lucht in de waterstraal gebracht (een besparing van 40 tot 50%).

Afwas

Een grote afwas is altijd efficiënter en waterzuiniger, of je het nu met de hand of met de vaatwasmachine doet.  Kies het gepaste programma: een programma met voorwas of op hoge temperatuur is niet altijd nodig. Het Europees energielabel bepaalt hoe energie- en waterzuinig een toestel is.
Als je het toestel rechtstreeks kan aansluiten op een warmwatertoestel, bespaart dit veel energie. 

Planten gieten

Dit is een goede toepassing voor regenwater, maar je kan ook je 'restwater' (bijv. het spoelwater van je groenten) gebruiken. Gebruik eerder een gieter als een tuinslang. Leg in je tuin een laag van stro, dennennaalden, gemaaid gras of plastic folie. Wanneer het grondwater bij droogte naar boven stijgt, verdampt het niet zo snel. Zo is sproeien minder vaak nodig.

Auto wassen

Als je je auto met de tuinslang wast, heb je ongeveer 150 liter nodig. Met een hogedrukreiniger is dit  gemiddeld 5 keer lager. De beste methode blijft natuurlijk de 'goede oude' emmer en spons.

Wassen

Zorg ervoor dat je wasmachine vol zit. Gebruik enkel een voorwasprogramma als het echt nodig is.

Toiletten

• Een traditionele toiletspoelbak verbruikt tussen 9 en 12 liter maar er zijn modellen op de markt die perfect functioneren met een reservoir van 6 liter. 
• Door het in de hoogte plaatsen van een wandspoelbak of het kiezen voor een smal, hoog model van spoelbak kan je extra druk creëren waardoor minder water nodig is.
• Leg een voorwerp in de spoelbak, bijv. een fles gevuld met zand. Zorg dat je het vlotter- en spoelmechanisme niet hindert.
• Bij een dubbele spoelknop kan je kiezen tussen een groot (6 tot 9 liter) en klein (3 tot 4 liter) debiet. 
• Er zijn ombouwsets op de markt waarbij je je gewone spoelknop kan ombouwen in een spaartoets.
• Een urinoir is heel zuinig met water. Bij een spoeling wordt amper 1 tot 2 liter gebruikt.

Lekken

Een lekkende kraan die druppelt, verspilt gemiddeld 35 m³ water per jaar. Dat kost, met inbegrip van de saneringsbijdrage, ongeveer 110 EUR per jaar. Een lekkende kraan die een fijne waterstraal laat lopen, verkwist gemiddeld 140 m³ water per jaar. Saneringsbijdrage inbegrepen kost dat ongeveer 450 EUR per jaar. Een lekkende toiletspoeling verspilt gemiddeld 220 m³ per jaar. Dat kost, met inbegrip van de saneringsbijdrage, ongeveer 700 EUR per jaar. Hou dus je watermeter in het oog zodat je lekken snel kan detecteren, ook als ze niet zichtbaar zijn.

Duurzaam winnen van water

• De hoeveelheid water uit een bepaalde put wordt bepaald aan de hand van de draagkracht van de watervoerende laag en de natuurlijke aanvulling van het waterreservoir.
• Het waterpeil wordt gemeten via een peilputtennetwerk. Zo wordt nooit te veel water opgepompt.
• De kwaliteit van het water wordt permanent bemonsterd. Zo merken we meteen of er in de ondergrond aanwezige vervuiling wordt aangezogen.
• Waar mogelijk wordt plaatselijk water aangevuld door irrigatie.
• Rondom onze putten staat duurzaam groenonderhoud centraal: pesticidenvrij werken is standaard.
• Rond onze waterputten bestaan beschermingszones waar activiteiten streng gereglementeerd zijn.

Duurzaam zuiveren van water

• Pidpa streeft naar een beperking van het verbruik aan chemicaliën (vb: biologisch ontijzering).
• Pidpa zal kiezen voor waterbronnen die met eenvoudige technieken gezuiverd kunnen worden.
• Het drinkwaterslib wordt zoveel mogelijk gerecycleerd.
• Het spoelwater van de filters trachten we te recycleren door het te infiltreren in de ondergrond.
• In Herentals werden 690 zonnepanelen geïnstalleerd om te voorzien in de eigen energiebehoeften.

Duurzaam leveren van water

Duurzame materialen zijn belangrijk, maar ook het verdelen van water met zo weinig mogelijk energie.

Duurzaam afvoeren van water

• Pidpa werkt aan de uitbouw van het rioleringsstelsel. Oude rioleringen worden geoptimaliseerd.
• Bij de aanleg van nieuwe rioleringen gaat onze voorkeur naar een gescheiden rioleringsstelsel.
• Afvoer van hemelwater gebeurt bij voorkeur op een natuurvriendelijke manier (infiltratie).
• Waar de aanleg van een riolering technisch en/of financieel moeilijk is, biedt Pidpa de mogelijkheid om het afvalwater plaatselijk te zuiveren.

In België is het trendy om water uit een fles te drinken. Een gemiddelde Belg drinkt 148 liter flessenwater per jaar, dat is zes keer meer dan de gemiddelde wereldburger. Hiermee zijn we de vierde grootste flessenwaterdrinkers, na Italië, Mexico en de Verenigde Arabische Emiraten.

Maar het bottelen van water in flessen is slecht voor het milieu. Bovendien is de kwaliteit van flessenwater zeker niet beter dan het leidingwater. Dit heeft het Earth Policy Institute uit Washington berekend. Voornaamste vervuilers zijn de productie van wegwerpverpakking en het transport van de flessen.

Flessenwater tot 10.000 duurder dan kraanwater 

Honderd miljard dollar per jaar heeft de consument over voor mineraalwater. Nochtans is leidingwater in veel landen gezonder dan flessenwater, stelt de ecodenktank Earth Policy Institute (EPI).

'Het water uit de fles is soms tot 10.000 maal duurder dan dat uit het kraantje.' De doorgaans zinloze keuze kost niet alleen de consument veel geld, ze zorgt ook voor een ecologische ramp. In 2004 werd wereldwijd 154 miljard liter water verpakt, doorgaans in petflessen. De productie van de flessen en het transport zorgen voor een gigantisch verbruik van energie en grondstoffen. In een groot deel van de wereld worden de kunststofflessen na gebruik ook niet gerecycleerd en vormen ze een dramatisch groeiende afvalberg. De productie van flessen voor drinkwater vergt jaarlijks 2,7 miljoen ton plastic.

Cynisch is dat minder dan een derde van de som die wij met z'n allen veil hebben voor flessenwater zou volstaan om tegen 2015 de helft van de wereldbevolking toegang te geven tot drinkbaar water. Dat heeft men bij de Verenigde Naties becijferd.

Wij kiezen voor duur flessenwater omdat kraantjeswater een slecht imago heeft. De agressieve reclamecampagnes van de mineraalwaterproducenten missen hun doel niet. Leidingwater is nochtans niet minder gezond dan flessenwater. Vaak is het tegendeel zelfs waar, stelt Test-Aankoop op basis van een studie uit 2001. De controle op leidingwater is uiterst streng en gebeurt zowel door de waterverdelers zelf als door laboratoria in opdracht van de overheid. De analyses op flessenwater zijn niet meer uitgebreid of grondiger. (FG)

Flessenwater is bollocks

,,Flessenwater is bollocks'', vindt activist Bob Geldof. ,,Onzin. Het is de grote ironie van de 21ste eeuw dat de meest banale dingen zoals water en brood in de supermarkt tot de duurste spullen horen. Water van de andere kant van de wereld aanzeulen om het elders te verkopen, belachelijk.''

De fabricage in 2004 van de plastieken flessen nodig voor de 26 miljard bronwater voor de Amerikanen, vergde meer dan 1,5 miljoen vaten olie, genoeg om er 100.000 auto's een jaar mee rijdend te houden.

Water gebotteld in flessen, steeds meer een vast en zelfs ,,trendy'' onderdeel van ons leven, bedreigt ons milieu, zo blijkt uit een studie van het Earth Policy Institute in Washington. Die Amerikaanse milieustichting slaat alarm nu het constateert dat de wereld in 2004 154 miljard liter water uit flessen gedronken heeft, een stijging met 57 procent in vijf jaar. Zelfs in gebieden waar het leidingwater zuiver en gezond is, stijgt de vraag naar water in flessen, en dat heeft veel te maken met lifestyle.

De productie van flessenwater schaadt het milieu echter zeer erg. Zo kost een liter flessenwater tienduizend keer meer dan een liter van het spul dat uit onze kraantjes loopt. Er zijn zware investeringen nodig om bronwater op te pompen, er - meestal onbelangrijke - mineralen of smaakjes aan toe te voegen, het te verpakken en te vervoeren, soms naar de andere kant van de aardbol. Plastieken waterflessen doen er duizend jaar over om te desintegreren.

Ironisch genoeg is flessenwater in de geïndustrialiseerde landen niet zuiverder of gezonder dan het kraantjeswater. ,,Bronwater in flessen is gewoon een overbodig product'', aldus een woordvoerder van het Art Policy Institute. (DM)

Zuiver of 'clean'?

Heerlijk lekker, gezond en zuiver, dat water uit de bron in de fles. Dat denkt de Belg, die er jaarlijks 148 liter van naar binnen kapt. Ons land staat daarmee op de vierde plaats in de wereldranglijst met grootste flessenwater drinkende landen. Maar daarmee doen we onszelf, blijkens een nieuwe studie van het Earth Policy Institute, geen plezier. Het mag dan verfrissend zijn, flessenwater is allesbehalve 'clean'.

Vorig jaar hebben we met zijn allen 154 miljard liter bronwater gedronken. Maar voor dat frisse mineraalwater betalen we een hoge prijs. En die stelling gaat zowel in de figuurlijke als in de letterlijke zin op. Zo luidt de conclusie van het Earth Policy Instituterapport over flessenwater. Onderzoekster Emily Arnold wijst naast de ecologische kost van de bronwaterdistributie ook op de economische prijs. Bronwater is duur. Volgens de berekeningen van de onderzoekers kost het 10.000 keer meer om water in een fles te krijgen dan het uit de kraan te laten lopen. Om het water uit de grond te trekken, er mineralen aan toe te voegen, het in flessen te steken en die dan over de hele wereld te verspreiden is immers veel materiaal nodig. In heel wat gevallen weggesmeten geld volgens de auteur, zeker in Europa.

Er zijn inderdaad heel wat landen waar het leidingwater ondrinkbaar is en de inwoners dus verplicht zijn flessenwater te kopen, maar vreemd genoeg zijn niet die landen verantwoordelijk voor de overconsumptie van bronwater. In heel wat arme, warmere landen kan men zich die luxe immers niet veroorloven. In de wereldranglijst van flessenwater consumerende landen staan ze onderaan. Helemaal bovenaan staat Italië, verklaarbaar door de hitte daar en de slechte reputatie van het land wat drinkwater betreft. Daarna volgen Mexico en de Verenigde Arabische Emiraten, twee landen die niet gezegend zijn met een groot eigen drinkwaterreservoir.

Op een verdienstelijke vierde plaats staat België, direct gevolgd door Frankrijk. Een gemiddelde Belg drinkt in een jaar tijd maar liefst 148 liter flessenwater, dat is zes keer meer dan de gemiddelde wereldburger. Nochtans is het leidingwater in onze streken erg drinkbaar en is het hier niet zo vreselijk warm dat we moeten vrezen voor uitdroging. (…) (Tine De Gendt)

Luxewater 

Je hebt gewóón water en luxewater. Put het uit de diepzee of behandel het met goudpartikels, en de literflessen vliegen voor grof geld de deur uit. Kwakzalverij, marketingzet of bittere ernst ? Eerst waren er de zuurstofcafés. Collectief via een neusinfuus een fikse dosis 02 inhaleren bleek een horecasucces in Thailand, Japan en Amerika. Uit de VS komt nu een andere gezondheidsrage overgewaaid : de waterbars. Op hun drankkaart staan uitsluitend watersoorten, de ene al exclusiever dan de andere. Hoe kun je doodgewoon water nu opwaarderen tot luxeproduct ? Marketeers houden er twee strategieën op na : verrijken met speciale ingrediënten of bottelen in sprookjesachtige oorden.
Het onwaarschijnlijkste verhaal komt van H2OM : energetisch water dat behandeld werd met zachte woordjes, rustige muziek en lieve gedachten.
Amerikanen kicken bijvoorbeeld op Fijiwater en Saudi's op Fins water. Zolang de plaats van de bron tot de verbeelding spreekt en ver genoeg ligt, gaan flessen blijkbaar vlot over de toonbank. Neem nu Kona Deep, water dat duizend meter diep in de oceaan nabij Kona (in Hawaï) geput wordt. "De diepste drinkwaterbron ter wereld", beweert hun website. "De temperatuur is er zo laag dat het water vrijwel geen bacteriën of vuilpartikels bevat. Na ontzilting is Kona Deep toch rijk aan natrium en elektrolyten." Klinkt mooi, maar klopt het wel ? "Op zo'n diepte overleven inderdaad haast geen bacteriën", zegt Paul Bielen, waterexpert bij Hidrodoe. "Hun chemische uitleg betekent in mensentaal dat het water zoutig smaakt. Niets nieuws dus."

Nog zo'n buitenbeentje is O18, een watersoort die gedestilleerd wordt uit het sap van Australische appels en sinaasappels. De theorie : "H2O18 is een watermolecule die in vers fruit zit. Omdat het onbezoedeld is door onzuiverheden van buitenaf, is O18 het zuiverste water op aarde." Bart Van der Bruggen, lid van de International Water Association gelooft er niet in : "Een fruitboom haalt zijn water toch ook uit de grond ? Dat maakt het gefilterde fruitsap er niet zuiverder op. En die molecule is gewoon een synoniem voor H2O."

Over naar de watersoorten waar een 'exclusief ingrediënt' aan toegevoegd werd. Au le Cadeau bevat minuscule goudpartikeltjes die naar verluidt rugklachten zouden verhelpen. De flessen hebben de vorm van de Eiffeltoren en werden gelanceerd rond Valentijn. "Goud helpt inderdaad bij reuma en artritis, maar van Au Le Cadeau zul je waarschijnlijk ettelijke hectoliters moeten drinken om effect te voelen", aldus Bielen. Van Der Bruggen houdt het op "een leuk folietje, meer niet". Skinny Water profileert zich op zijn beurt als dieetdrankje. Het bevat HCA, een stof die "het hongergevoel wegneemt en vet sneller laat verbranden", aldus het persbericht. "HCA is doodgewoon citroenzuur", weet Paul Bielen. "Dat zit in veel sportdrankjes en afslankingsproducten, maar of het werkt, is een andere vraag." Van Der Bruggen is formeel : "Dat extract heeft er niets mee te maken. Als je veel water drinkt, is je maag vol en je honger ook gestild."

Het onwaarschijnlijkste verhaal komt van H2OM : energetisch water dat behandeld werd met zachte woordjes, rustige muziek en lieve gedachten. Daardoor zouden de ijskristallen er ook veel minder grillig uitzien. "Watermoleculen zijn polair, daarom kun je er energie op overbrengen", vertelt Bielen. "Maar via lieve geluiden of gedachten lijkt me dat erg onwaarschijnlijk." "Wie gelooft dat in godsnaam ?" lacht Van Der Bruggen. "Die marketeers hadden wel erg veel inspiratie." Hij legt meteen de vinger op de wonde : "Flessenwater is niet gezonder dan kraantjeswater, wat marketing of reclame ook mag beweren. Bovendien kost het meer voor de consument én het milieu. Maar wat geldt voor gewoon flessenwater, klopt zeker ook voor de luxewatersoorten : de commerce moet draaien." (Thijs Demeulemeester)

Bronvermelding: 

Deze tekst bevat artikels uit:
https://www.knack.be/nieuws/
https://weekend.knack.be/lifestyle/
Knack, 22 februari 2006, pag 45
Het Nieuwsblad, 13 februari 2006, pag 38
De Morgen, 13 februari 2006, pag 7
Weekend Knack, 10 mei 2006 pag. 16

Vervuilen doen wij allemaal

Via de industrie komen minerale oliën, chemische producten, fosfaten en nitraten in het water. De belangrijkste oorzaken van vervuiling in de landbouw zijn de drijfmest en de bestrijdingsmiddelen. Maar ook het water dat door een gezin wordt afgevoerd, bevat huishoudelijk afval, afkomstig van de consumptie (drink- ,spoel- en kookwater), van de wasgelegenheid, van de schoonmaak en van de Wc-spoeling. Dit afvalwater bevat stoffen van organische aard zoals fecaliën, urine, etensresten, was- en afwasmiddelen.

Water heeft een zelfreinigend vermogen dat zorgt voor de afbraak van een aantal stoffen. Wordt het water echter te zeer vervuild, dan wordt het zelfreinigend vermogen aangetast en de werking van het bestaand ecosysteem verstoord. 

Beschermingszones

Pidpa wint haar drinkwater uit de diepere grondwaterlagen. Voor het oppompen van dit grondwater beschikken we over 24 operationele winningen, verspreid over ons werkingsgebied. Grondwater is van nature beter beschermd tegen vervuiling dan oppervlaktewater. De verschillende grondlagen gedragen zich als een natuurlijke filter. Toch betekent dit niet dat het geen extra bescherming nodig heeft. Integendeel!

Waterwingebieden zijn uitermate kwetsbaar. Om ze te beschermen tegen mogelijke vervuiling, worden rond deze gebieden verschillende beschermingszones afgebakend. Binnen deze zones gelden strengere milieunormen dan elders. Deze zijn opgelegd door het Grondwaterdecreet, Vlarem en het Mestdecreet.